204 (18). „Królowa Śniegu” Anna Klejzerowicz

Felicja Stefańska – rzeczniczka prasowa w urzędu gminy w niewielkiej miejscowości pod Gdańskiem – trafia na trop zagadkowych śmierci. Miejscowi pijaczkowie zamarzają jeden po drugim w okolicznym lesie. Częstotliwość tych z pozoru przypadkowych zgonów jest zbyt duża, by były jedynie zbiegiem okoliczności. Dziennikarka, przy pomocy swojej przyjaciółki Grety, która jest cenioną radną, próbuje się dowiedzieć kto stoi za tą zagadką. I co ma z tym wspólnego mroczna baśń?

Czy tytułowa Królowa Śniegu wybiera swoje ofiary celowo? Jeśli tak, to czym się kieruje? Czy robi to z zemsty, dla zabawy, czy ma inny powód? Jaki związek obecne zgony mają z tragediami sprzed lat? Przed Felicją staje niewiarygodne trudne zadanie odkrycia prawdy o przeszłości, która została głęboko ukryta pod przykrywką legendy o Królowej Śniegu… Na pomoc przychodzi jej radna, która ma osobiste powiązania ze sprawą sprzed lat oraz młodszy od dziennikarki o dziesięć lat aspirant Ryba, zdeterminowany do rozwiązania sprawy marginalizowanej przez gdańską policję.

„Ciało gdzieś odpływa, dusza jest w raju. Więc tak wygląda raj? Biel, srebro, dzwonki. Zapach żywicy, lodów śmietankowych i spirytusu. Poddać się temu. Tak. Smakować to. Upajać się. Radować…”

Anna Klejzerowicz pisze bardzo realistycznie i plastycznie. Wielotorowo prowadzona narracja pozwala spojrzeć na wydarzenia z różnych punktów widzenia, co stopniuje napięcie oraz przyczynia się do nabudowywania poszczególnych elementów, niczym układanki. Współczesność miesza się z przeszłością, nic nie okazuje się całkowicie zapomniane. Na dodatek autorka potrafi bardzo plastycznie opisać zarówno bohaterów jak i miejsca akcji. Czytając czułam momentami zasypujący mnie śnieg i mrożący dłonie i policzki siarczysty mróz.

Czy polubiłam bohaterów? Felicję bardzo – to taki detektyw w spódnicy i świetna babka, natomiast Gretę już mniej – czułam do niej pewien dystans. Mam jednak nadzieję, że obie postaci spotkam w kolejnych książkach Ani, bo zaciekawiły mnie zarówno ich osobiste perypetie, jak i umiejętność wyszukiwania informacji, godna niejednego śledczego. Z pewnością sięgnę też po inne książki tej Autorki, ponieważ od niejednej osoby słyszałam, że koniecznie muszę poznać Emila Żądło 😉