150 (50). „Kolejność” Hubert Hender

Komisarz Iwanowicz to zdecydowanie twardy i trudny charakter. Na dodatek tropi okrutnego seryjnego mordercę, który na swoje ofiary wybiera mężczyzn z pozoru ze sobą niczym nie związanych. Zabójca na miejscach zbrodni pozostawia policjantom wskazówki sugerujące, że ważna jest kolejność…
Mroczne zaułki i szemrane dzielnice Jeleniej Góry i okolic, oraz upał potęgują atmosferę duszności i grozy. Śledczy kręcą się wokół własnej osi, tropy prowadzą donikąd. Morderca wodzi ich za nos, poszlaki wywodzą w pole. Na dodatek współpraca komisarza z pozostałymi policjantami nie jest łatwa.

Ogólnie kryminał należy do tych ciężkich klimatycznie. Przypomina mi stylem mroczne skandynawskie powieści, w których główny bohater nie jest za dobrym charakterem, ciężko z nim współpracować i ma swoje dziwactwa i skrzywienia. Zarówno postać komisarza Iwanowicza, jak i całe śledztwo widzimy głównie z psychologicznego punktu widzenia. Dużo tutaj analizy charakteru mordercy i szukania wzoru w jego działaniach. Na dodatek wciąż przewija się wątek trudnej, bolesnej tajemnicy z przeszłości Iwanowicza.

Makabryczna wyliczanka, której finał zaskoczył mnie ogromnie. Absolutnie nie spodziewałam się takiego wyniku śledztwa. Z jednej strony to pozytyw, w końcu dobrze, gdy kryminał nie jest przewidywalny. Z drugiej poczułam jednak pewien niedosyt i niesmak. Miałam wrażenie jakby cała książka dotyczyła czegoś kompletnie innego, a zakończenie było absolutnie nie powiązane z resztą treści. Wciąż czułam, że policjanci kręcą się wokół własnych ogonów i rozwiązanie umyka im z rąk.

„Kolejność” przede wszystkim skupiała się na postaci głównego bohatera, który, dla mnie, był antypatyczny i mroczny. No w żaden sposób nie potrafiłam go polubić… Chyba za bardzo wsiąknęłam w klimat książek Agnieszki Pruskiej, w których policjanci są uczciwi, pracowici i sympatyczni 😉 Ale nie skreślam Iwanowicza, zaintrygował mnie. W swojej powieści Hubert Hender informacje serwował czytelnikom bardzo oszczędnie i właściwie półsłówkami. Mało tu dosłowności, bardziej trzeba się skupić na ukrytych przesłaniach.

Z pewnością „Kolejność” nie jest lekturą dla każdego. To powieść skierowana do wielbicieli mocnego, ciężkiego klimatu. Nie ma tu zabawnych historyjek ani romansowych historii. Są ofiary i krążący wokół morderca…