153 (53). „Nie czas na miłość” Agnieszka Walczak – Chojecka

Początkowo sądziłam, że ta książka to typowy romans, lekka lektura dla kobiet. Ale już na spotkaniu autorskim, w którym wzięłam udział odkryłam, że to powieść z duszą i głębią, o którą jej nie podejrzewałam. Fragment przeczytany przez Agnieszkę Walczak – Chojecką sprawił, że zamarzyłam o tej książce a łut szczęścia podarował mi ją jako nagrodę za zadane autorce pytanie. W ten sposób moje serce i dusza wyjechały do Sarajewa by tam pozostać, przynajmniej do kolejnego tomu Sagi bałkańskiej…

Jasmina i Dragan są ucieleśnieniem szekspirowskich bohaterów. Romeo i Julia wojennych czasów, rozdzieleni przez nienawiść pomiędzy ich nacjami, do tej pory w zgodzie zamieszkującymi Jugosławię. Teraz miłość Chorwatki i Serba jest owocem zakazanym i grozi utratą życia. Jednak kto potrafi powstrzymać uczucia?

Z Szekspirem bohaterów książki łączą także role aktorskie w spektaklu teatralnym. Oboje w teatrze odnajdują swój drugi dom i ogromne powołanie. Jasmina jako bardzo urodziwa dziewczyna, z wrażliwą duszą, potrafi z każdej roli stworzyć niesamowitą kreację. A gdy gra razem z Draganem, ich sztuki nie schodzą z afiszy oraz ust widzów. Jednak sława ma też swoją cenę – zawiść, zazdrość, pożądanie. Emocje, jakie wzbudzają młodzi aktorzy są również efektem wojny przetaczającej się przez ich rodzinne miasto.

Wojna ta zbiera krwawe żniwa po obu stronach konfliktu, pozostawiając za sobą zgliszcza i groby niewinnych ofiar. Nie oszczędza kobiet ani dzieci.

„Leżała koło piaskownicy niemal niedraśnięta, z niewielką ranką na skroni. Jasne włosy dziewczynki wystawały spod wełnianej czapki, którą zrobiła dla niej na szydełku babcia. Gdyby nie otwarte szeroko oczy, można by pomyśleć, że mała drzemie. W zaciśniętej rączce nadal trzymała plastikowe wiaderko. Jednak nie miała już nigdy zbudować zamku z piasku.”

„Nie czas na miłość” to nie cukierkowy romans. To powieść pełna bólu, strachu ale także nadziei. To historia o bohaterach, którzy nie poddają się i nie uznają porażki. Walczą dla siebie i dla swoich bliskich. Nie podążają za tłumem, w którym dotychczasowi przyjaciele stają się wrogami. Mimo różnic w narodowości czy wyznaniu, wciąż wierzą, że liczy się człowiek a nie przypięta do niego etykieta. Jednak i oni stają się mimowolnie pionkami w polityczno-wojennych rozgrywkach. Szczególnie, gdy na drodze pięknej Jasminy staje brutalny i bezwzględny szpieg.

Do tego wszystkiego miesza się jeszcze Katarzyna – mieszkająca w Polsce biologiczna matka Dragana, która na wieść o wojnie usiłuje ściągnąć syna do siebie. Na wszelkie sposoby, czasem mocno kontrowersyjne…

Autorka napisała powieść, w której czuć zapach i smak orientalnej Jugosławii. Słychać też wybuchy bomb i strzały snajperów. A w tle piękni, młodzi aktorzy rozgrywają spektakl swojego życia. Piękny język i plastyczne opisy miejsc wyniosły tę książkę na bardzo wysoki poziom. Mam nadzieję, że kolejne tomy Sagi bałkańskiej go utrzymają. Ale mam tego prawie stuprocentową pewność, ponieważ spotkanie z Agnieszką Walczak-Chojecką, w którym wzięłam udział, pokazało mi ją jako profesjonalną a jednocześnie bardzo wrażliwą osobę i utalentowaną autorkę.