Mój mąż nie czyta…
Mój mąż nie czyta… a mi to nie przeszkadza!
Do tego wpisu zainspirowały mnie dyskusje na grupach czytelniczych, a w szczególności pytania: „Jak zachęcić męża/dziecko/koleżankę do czytania?” lub „Co mam zrobić, żeby XXX zaczął czytać?”. Ja sama czytam wręcz nałogowo i owszem, staram się zarażać czytaniem ale… Nie płaczę, gdy ktoś tego nie robi. To jego wybór!
Terror książkowy?
Odnoszę czasami wrażenie, że zachęcanie do czytania poszło momentami w zbyt drastycznym kierunku i stało się wręcz przymuszaniem, lub piętnowaniem nieczytających. Komentarze: „Ja bym nie wytrzymała z facetem, który nie czyta”, „Jak można gapić się tępo w telewizor, zamiast czytać?” czy „Nie siedź tyle na fejsie, tylko czytaj!” – traktuję jako nachalne i przekraczające wszelkie granice dobrego smaku. A przecież czytelnicy powinni mieć więcej kultury…
Wyścig
Czytanie, patrząc na wpisy internetowe, przestało być przyjemnością a stało się wyścigiem. Ten, kto nie czyta, lub czyta za mało, wypada z gry, jest skazany na ostracyzm. Z każdej strony jesteśmy atakowani hasłem: Czytaj! Czytaj więcej! Lepiej! Szybciej! Mądrzej! Nie dziwię się tym, którzy wypisują się z tego maratonu i wyścigu książkowych szczurów…
Zazdrość
Kolejnym „odstraszaczem” jest rywalizacja czytających i nakręcanie zazdrości. Ktoś ma egzemplarz przedpremierowy? Zazdrość… Ktoś wygrał konkurs książkowy? Zazdrość… Jakiś bloger ma patronat? Zazdrość oczywiście… No i skoro oni mają i wygrywają, nie możesz być gorszy prawda? A jeśli twierdzisz, że nie zazdrościsz, to znaczy, że zazdrościsz jeszcze bardziej ale się do tego nie przyznajesz!
Wstyd
Nie wiem dlaczego, ale osoby czytające z ogromną satysfakcją wywołują, albo próbują wywołać, u nieczytających poczucie wstydu. Bo jeśli nie sięgasz po książkę, to powinieneś się schować i nie odzywać w towarzystwie. Jesteś gorszym gatunkiem człowieka – głupszym, smutniejszym, niepełnowartościowym. Taki wybrakowany towar w luksusowym butiku, którego nawet po przecenie nikt nie kupi.
Rodzina
Największą presję z reguły wywołuje rodzina. Czytająca mama załamuje ręce, gdy jej dziecko woli biegać, zamiast czytać. Zaczytana żona nie umie wybaczyć mężowi, że ten woli grę na konsoli zamiast szelestu kartek. Ale dlaczego? Czy nie możemy mieć różnych pasji, zainteresowań, sposobu spędzania wolnego czasu? Przecież rodzina powinna się wspierać, uzupełniać i wzajemnie podbudowywać. A nie krytykować czy rywalizować!
Mój mąż i moje dzieci
Mój mąż nie czyta. Jesteśmy ze sobą dziesięć lat a on przez ten czas przeczytał chyba około pięciu książek. I wiecie co? Absolutnie mi to nie przeszkadza! On ma swoje pasje, ja swoje i żadne z nas nie zmusza drugiego do współdzielenia się nimi. Wystarczy, że mąż wybuduje mi półki na książki i wysłucha czasem moich opowieści o tym co mnie zbulwersowało czy wciągnęło w czytanej historii. Ja obejrzę z nim mecz żużlowy a od czasu do czasu pójdę na stadion. I żadne z nas nie terroryzuje drugiego…
Mam troje dzieci. Syn ma jedenaście lat i bardzo lubi czytać, ale lubi też oglądać filmy youtuberów i grać na komputerze. Córka, lat osiem, zamiast czytać woli pisać własne historie i bawić się z koleżankami, a najmłodsza kilkumiesięczna na razie książki wolałaby spożywać 😉 Nie robię jednak tragedii z tego powodu, nie załamuję rąk i nie pytam „co zrobić, żeby czytali??”. Bo dla mnie to żaden dramat.
Nie wstydzę się, nie zmuszam, trochę zazdroszczę i wspieram rodzinę.
A wy? Zrobicie sobie mały rachunek sumienia i sprawdzicie, czy czytanie jest Waszą pasją, czy obsesją?
Tagged with: artykuł, książki, książkoholizm, nieczytający, terror, zazdrość
Mój chłopak nie czyta i ja go do tego nie zmuszam, a on nie ma problemu z tym, że nie gram w siatkówkę. Każdy ma własne pasje i to jest piękne! Szczerze mówiąc mnie ten wyścig szczurów też trochę już męczy. Zanim usłyszałam o istnieniu bookstagramów i blogosfery, czytałam po 25 książek miesięcznie. Teraz zazwyczaj ten przedział mieści się w 3-5 powieściach i też jest super. Nie gonię z tym. Nie mam ochoty, to nie czytam. Proste? Proste.
Bardzo mądry tekst, czytanie powinno być pasją a nie wyścigiem. Jeśli ktoś nie czyta, to jego wybór, każdy zasługuje na to, by mieć swoją pasję (pod warunkiem, że jakąś ma… bo wiesz, człowiek bez żadnej pasji tak naprawdę jest tylko pustą skorupą 😉 )
To, że nie pojmuję, jak można nie lubić czytania książek wcale nie oznacza, że będę kogoś do tego nakłaniać czy zmuszać 😉 Nie chce, niech nie czyta. Może jeszcze nie nadszedł jego/jej czas? Albo nie znaleźli odpowiedniej książki 😉
Dziękuje Ci za ten wpis. Mam podobnie – mój partner nie czyta. Znaczy czyta, ale głównie swoją literaturę o piwie. Nie przeszkadza mi to zupełnie – oboje mamy swoje pasje i uwielbiam z nim rozmawiać o książkach, a on ze mną o warzeniu piwa i już. Ale często słyszałam hasła „jak Ty możesz z nim być, skoro on nie czyta….” Byłam tym bardzo przykro zaskoczona. Nie oceniam ludzi w ten sposób. Tak samo nie znajduje u mnie poparcia teza, że czytanie to tylko dotyczy książek papierowych albo tylko ambitnej literatury i jak czytasz ebooki obyczajowe, proste kryminały albo młodzieżówki to żaden z Ciebie czytelnik. Czytanie to przyjemność. Nie każdy musi czytać. Zachęcam do czytania przyjaciół, mamę i innych, ale nie będę nikogo zmuszać, bo to się mija z celem. 😉
Osobisty też nie czyta. Jesteśmy ze sobą 11 lat i przez ten czas przeczytał dwie książki. A Córę czasem odganiam od czytania, bo najchętniej by nawet chodziła z nosem w książce. Ktoś nie czyta, nie namawiam, ale drażni mnie też w drugą stronę, jak ktoś mi wypomina, że czytam, że to niemodne itd. To mój wybór, moja droga.
Ach i niezmiernie się cieszę zawsze, jak ktoś wygra konkurs, bo to przecież zabawa.
U mnie czytam ja. Mąż omija z daleka i nie zmuszam go. Czasem jak przebąkuje że mu się nudzi mówię, że może poczytać, ale bez presji. Ja mam swoje 600+ książek, on filmy gry itp i jest ok.
Zgadzam się z tym postem. Ja czytam książki nałogowo, nie rozstaje się z Kindlem i jesli z nawału obowiązków nie uda mi się w jeden dzień przeczytać chociaż kilku stron to czuje się jak na głodzie 🙂 ale moj mąż z którym jestem już 10 lat przeczytał w tym czasie raptem pare książek i mi tez to nie przeszkadza ! Tym bardziej ze jego wiedza nieraz mnie bardzo zaskakuje. Ja mimo ze tyle czytam to nie mam takiej wiedzy na różne tematy. Wiec jak widac nie trzeba dużo czytać żeby dużo wiedzieć i być inteligentnym człowiekiem. Mąż Często pyta mnie co tam czytam i lubi jak mu opowiadam 🙂 Telewizji nie mamy, on Facebooka tez nie ma ale za to ma swoje zainteresowania którymi zapełnia wolny czas. Ważne żeby umieć nawzajem się rozumieć i wspierać 🙂
Mój mąż nie czyta,a ja nie robię z tego problemu.On ma inne pasje,a ja nie chciałabym,żeby kazał mi siedzieć kilka godzin nad jeziorem, w oczekiwaniu na rybę i to od czwartej rano. On ma inne zamiłowania, ja inne. Dzieci uwielbiają bajki na dobranoc.Wygrywam książki w konkursach i ogromnie się z tego cieszę.Jednak nie robię dramatu,jeżeli ktoś inny wygra, wręcz przeciwnie,gratuluję.Przecież nie będę wygrywać w każdym konkursie. Nie obnoszę się z czytaniem, nie poniżam.Ostatnio zbulwersował mnie filmik na YT pod tytułem”Jestem lepsza,bo czytam”.
Super wpis. Mój mąż równiez nie jest fanem czytania nie zmuszam go do czytania ma swoje zainteresowania . Czytanie książek to moja domena nie uwazam się za wielce oczytaną nie rozumiem tego wyścigu dla mnie to pasja nie ma możliwości przeczytać wszystkich nowości ,wszystkich książek. Ja lubię wybrane gatunki więc czytam to co mnie zainteresuje nie zwracam uwagi czy to nowość czy nie. Synkowi daje wybór zapoznaje go z książkami czytam mu narazie woli je gryźć jeśli polubi czytanie fajnie jeśli nie to nie będę płakać.
Super wpis. Mój mąż równiez nie jest fanem czytania nie zmuszam go do czytania ma swoje zainteresowania . Czytanie książek to moja domena nie uwazam się za wielce oczytaną nie rozumiem tego wyścigu dla mnie to pasja nie ma możliwości przeczytać wszystkich nowości ,wszystkich książek. Ja lubię wybrane gatunki więc czytam to co mnie zainteresuje nie zwracam uwagi czy to nowość czy nie. Synkowi daje wybór zapoznaje go z książkami czytam mu narazie woli je gryźć jeśli polubi czytanie fajnie jeśli nie to nie będę płakać.
Ja czytam od zawsze. Mój mąż wcale i jakoś nie robi mi to różnicy. Córka czytała jak była mniejsza. Teraz ma kryzys czytelniczy. Leciutko staram się hej podsuwać lektury. Ale nic na siłę. Dodatkowo pracuję w bibliotece. A w facebookowych rankingach wpisuję gdy przeczytam jakąś partię. Fakt, że czytam dużo dla przyjemności i sam limit się robi.