133 (33). „Habbatum” Augusta Docher

Druga część cyklu o Wędrowcach przybliża nam nowe plemię niezwykłych istot, zwanych Habbatum. W przeciwieństwie do Eperu są to istoty skażone złem. Ale czy wszystkie?  Augusta Docher w swojej powieści łączy młodzieżową fantastykę, romans oraz wątki mocno kryminalne.

Anna Wilk – bohaterka z pierwszej części, czyli „Eperu” po przeróżnych nieporozumieniach i kłótniach z Leo szuka wsparcia u przyjaciółki. Ta okazuje się jednak wrogiem – członkiem Habbatum, które nienawidzi Eperu. Dorothy to manipulatorka, która chce wykorzystać Annę do swoich niecnych planów. Więzi ją i kontroluje na każdym kroku. Co grozi dziewczynie? Kim naprawdę jest jej porywaczka? Co ma wspólnego z Leo? Wiele niewiadomych, mnóstwo intrygujących wątków – to czeka czytelników „Habbatum”.

Pojawia się także tajemnicza postać Briana. Czy ten mężczyzna, należący do Habbatum, może być dobry? Kim jest dla niego Anna, która czuje z nim niewytłumaczalną więź? Czy Leo Black – szaleńczo zakochany w Annie, będzie o nią walczył? 

„Czasami nie dostrzegamy pewnych rzeczy, dopóki nie zacznie nam ich brakować. Coś, co pozornie wydaje się doskonałe lub pożądane ponad wszystko, nagle okazuje się nieistotne, a to, co uważaliśmy za oczywistość, za stale obecne w naszym życiu, nagle gdzieś znika. I dopiero wtedy odczuwamy brak, wyrwę w sercu.”

„Habbatum” to piękna historia o miłości, która ciągnie do siebie dwie osoby niczym ogromny magnes. Która sprawia, że chcą żyć i napędza ich do walki o każdy kolejny dzień. Miłość, która rozjaśnia każdą chwilę ale jednocześnie przyprawia o ogromny ból serca. Prawdziwa miłość.

Autorka w swojej powieści stworzyła kompletnie odmienne istoty, nadała im charaktery i zaplotła ich losy w wiele wspólnych wątków. Jednak czytając czułam, jakbym sama stawała się bohaterką „Habbatum”. Kiedyś, jako nastolatka, wyobrażałam sobie, że jestem postacią z książki. Dzięki lekturze „Wędrowców” znów się tak poczułam mimo, że nastolatką już od jakiegoś czasu nie jestem 😉

Augusta Docher jak zwykle zachwyca warsztatem, dbałością o każdy detal. Bohaterowie wychylają się ze stron niczym żywe osoby. Historia wciąga lepiej niż niejeden kryminał. Mimo, że seria „Wędrowcy” jest dedykowana nastolatkom uważam, że również „starsza młodzież” może po nią zdecydowanie sięgnąć. Ja niecierpliwie oczekuję trzeciego tomu!