289 (103).”Światło” Jay Asher

Jay Asher jest jednym z niewielu autorów powieści młodzieżowych, którego styl i język mnie przekonują. Jego twórczość poznałam od wznowienia „13 powodów” z okazji serialowej ekranizacji, potem sięgnęłam po napisaną w duecie książkę „Ty, ja i Fejs” i jej nietypowość również przypadła mi do gustu. Dlatego z chęcią sięgnęłam po wprowadzającą w romantyczno-świąteczny klimat powieść „Światło”. I nie żałuję.

Nie jest to może historia tak dramatyczna jak „13 powodów”, które zmusza do myślenia, ani tak zaskakująca jak „Ty, ja i Fejs”, jednak czyta się ją lekko i przyjemnie i zdecydowanie nastraja pozytywnie. Bohaterką książki jest Sierra – nastolatka, której całe życie toczy się wokół bożonarodzeniowych drzewek. Jej rodzina od kilku pokoleń prowadzi plantację choinek a okres świąteczny spędza na ich sprzedaży w Kalifornii. Przez to dziewczyna prowadzi dwa życia, które z jednej strony kocha a z drugiej czuje się rozdarta.

W rodzinnym Oregonie Sierra ma dwie najlepsze przyjaciółki, w Kalifornii ma jedną, z którą spędza tylko miesiąc. Bardzo mi się w tej książce podobał opis relacji między dziewczynami, które momentami bywały zazdrosne, ale zawsze wspierały się w trudnych chwilach i potrafiły drobnymi gestami przypominać o sile łączącej je przyjaźni. Uważam, że autor dzięki tym elementom dodał powieści mnóstwo ciepła i optymizmu. 

„Światło” jest jednak przede wszystkim opowieścią o kiełkującym uczuciu pomiędzy dwojgiem młodych ludzi, którzy poznają się w romantycznym przedświątecznym okresie. Jednak to, co między nimi nieśmiało rozkwita może nie mieć szans na przetrwanie. Te święta mogą być ostatnimi, jakie Sierra spędza w Kalifornii a tak świeże uczucie może nie przetrwać próby czasu i odległości. Nie sprzyjają im też mroczne wydarzenia z przeszłości Caleba, które nadały mu łatkę groźnego i „złego” chłopaka. Dziewczyna odkrywa w nim jednak pod twardą skorupą, którą oddzielił się od otoczenia, wrażliwego i empatycznego człowieka. Czy jednak warto dawać mu szansę a potem cierpieć po rozstaniu? Czy ten „świąteczny romans” ma sens? Czego mogą się wzajemnie o sobie nauczyć dziewczyna od choinek i chłopak z przeszłością?

„Światło” Ashera delikatnie wprowadziło mnie w grudniowo-świąteczny klimat. Poczułam zapach choinek, szczypanie mrozu na policzkach i ciepło w sercu. To powieść o nastolatkach, ale nie tylko dla nastolatków. Na pewno nie można jej uznać za ambitną i przełomową powieść, ale mnie usatysfakcjonowała zarówno fabuła jak i kreacje bohaterów. Nie było tu nadmiaru infantylności, ckliwości i chociaż temat można uznać za nieco sztampowy, autor potraktował go świeżo i ze smakiem. To przyjemna historia do poczytania z kubkiem kakao 😉

Za egzemplarz do recenzji dziękuję