Niewinna – o Lukrecj Borgii

Każdy ma sekrety,mniejsze i większe. Są też takie, które wszyscy znają ale oficjalnie milczą. Od sekretów i ich utrzymania zależy wiele, szczególnie w życiu polityka. Za takiego uważam Rodrigo Borgię, późniejszego papieża Aleksandra VI. Podobnie jak większość ówczesnych dostojników kościelnych, również i on miał kochanki oraz nieślubne dzieci( tak,to nie jest wspołczesna moda!).Ponieważ mierzył wysoko, musiał to utrzymać w sekrecie. Dlatego starając się o tron papieski swoją wieloletnią utrzymankę, matkę Lukrecji i kilkorga innych dzieci, „wydał za mąż”. Podstawiony mężczyzna grał rolę oficjalnej głowy rodziny, natomiast Borgia był kochającym, ciągle obecnym w domu „wujkiem”. Ten stan rzeczy trwał do momentu oficjalnego objęcia piotrowego tronu. Wtedy Lukrecja oraz jej rodzeństwo zostali oficjalnie uznani i poznali prawdę o ojcu-wujku. Wielki szok i zagubienie- to główne uczucia jakich doświadczyła wtedy młodziutka Lukrecja. Był to jednak dopiero początek niespodzianek…

Znacie to uczucie,kiedy nic nie jest zależne od Was? Świat wokół Was to wielka plansza do gry, w której jesteście jedynie pionkiem w rękach gracza. Tak właśnie czuła się Lukrecja. Po tym gdy papież AleksanderVI oficjalnie ogłosił się jej ojcem, została marionetką w jego teatrze politycznych gierek. To on licytował jej rękę niczym przedmiot na aukcji. Dziewczyna nie miała prawa głosu w kwestii swojego życia. Nieważne było to,czego chciała. Liczyły się tylko profity jakie z jej zamążpójścia mógł uzyskać jej ojciec. Dlatego została za mąż wydana,a gdy już ułożyła sobie życie z mężem, został on zmuszony do podpisania unieważnienia małżeństwa pod groźbą śmierci. Tyle zdołała dla niego wywalczyć Lukrecja u ojca i brata, który jak kat mordował niewygodne osoby. Tak zginął drugi mąż Lukrecji, miłość jej życia.. Mimo usilnej walki z dominacją ojca, dziewczyna podążała wyznaczoną dla niej drogą. Jako kobieta w tamtych czasach nie miała wiele do powiedzenia..